Terapia ogrodnicza to metoda
wykorzystywania aktywności fizycznej , emocjonalnej przy pracy z
roślinami. Terapia ogrodnicza jest znana od dawna, stosowana była
jako jedna z naturalnych metod leczniczych. Od dawna zauważono
dobroczynny wpływ pracy z roślinami na organizm i psychikę,po
przez kontakt z przyrodą i świeżym powietrzem. Dla osób starszych
oraz osłabionych chorobą ogrodnictwo daje szansę na prowadzenie
aktywnego życia i satysfakcje z własnej pracy.
Terapia ogrodnicza pomaga :osobom
fizycznie i umysłowo upośledzonym;ludziom uzależnionym od
alkoholu, narkotyków i innych szkodliwych środków; jednostkom
nieprzystosowanym społecznie .
Terapia ogrodnicza z punktu psychologii
i psychiatry została wyodrębniona jako dziedzina lecznictwa już w
XVIII wieku. Polegała na leczeniu głównie osób nerwowo chorych i
upośledzone w specjalnych ośrodkach ogrodniczych, często przy
zakładach dla umysłowo chorych(bardziej nastawione na uzyskanie
żywności niż w celach leczniczych). Obecnie centra terapii
ogrodniczej prowadzą działalność edukacyjną ,rekreacyjną i
terapeutyczną, które są dostępne dla szerszego kręgu osób. Obok
terapii ,są kursy i turnusy wypoczynkowe nastawione na
przygotowanie się do uprawy ogrodu, korzystania z piękna i
dobrodziejstw natury. Sama praca w ogrodzie jest tylko jednym
elementem terapii, można zarabiać na wyhodowanych przez siebie
owocach i warzywach.
Terapie ogrodnicze obejmują też
dziedzinę florystyki-aranżacja ogrodu,bukieciarstwo(układanie
kwiatów),techniki suszenie kwiatów(np. przy użyciu
powietrza,boraksu, piasku lub gliceryny) .
Zorganizowane terapie ogrodnicze
wzbogacone są w szereg zabaw, gier rozwijających umysłowo i
społecznie.
Zadaniem terapii ogrodniczej jest
usprawnienie funkcjonowania pacjenta w płaszczyźnie fizycznej ,
umysłowej , emocjonalnej oraz społecznej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz