Jest pospolitym gatunkiem bluszczu,
który rośnie w lasach liściastych i przydrożnych rowach. Od
najdawniejszych czasów bluszczyk kurdybanek był używany podobnie
jak nać pietruszki do wiosennych zup ziołowych. Zupy te uzupełniały
braki w organizmie min. w sole mineralne, cholinę oraz pobudzały
pracę układu trawiennego. Do celów lecznictwa naturalnego ziele
zaczęto stosować już w XII w. Bluszczyk kurdybanek jest ścinany w
porze kwitnienia i wysuszony w temperaturze do 40 °C.
Jest on doskonałym naturalnym środkiem na wiele schorzeń. Wyciąg
z bluszczyku używany jest w zapaleniu zatok ,oskrzeli, łagodzi
kaszel i zwalcza infekcję. Wyciągi z bluszczyku chronią
wątrobę,usuwają toksyczne produkty z procesu przemiany materii
lub powstałe wskutek działania chorobotwórczych baterii. Leczy
się nim słabe wydzielanie żółci (w kamicy żółciowej) oraz
wszystkie zaburzenia żołądkowo-jelitowe (niedokwaśność, brak
apetytu,bóle brzucha, nieżyty) .Odwar na opisane dolegliwości
przygotowuje się z(1 łyżki ziela zalewa się 1 szklankę wrzątku,
gotuje się 5 minut. Odwar pije się 2-3 razy dziennie po ½
szklanki oraz stosuje się do przemywań, okładów, i kąpieli przy
trądziku i innych stanach zapalnych skóry(wrzodach, lekkich
oparzeniach).Ciepłym odwarem można przemywać przetoki,ciężko
gojące się rany. Dobrze leczy egzemy,na miejsca zmienione chorobowo
,nakłada się kompresy z wywaru z bluszczyku. Bluszczyk kurdybanek
jest stosowany w mieszankach ziołowych np. z dziurawcem,
krwawnikiem,ptasim rdestem i kolendrą,które zwiększają jego
skuteczność .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz