BYLICA BOŻE DRZEWKO – LECZNICZE ZIELE

Bylica boże drzewko jest krzewem dorastającym do wysokości 1,5m.Delikatne żółte koszyczki kwiatowe wyrastają między drobnymi pierzastymi liśćmi. Krzew rośnie głównie na półkuli północnej .

Przepuszcza się ,że nazwa wzięła się z wierzeń pogańskich o świętojańskiej nocy ,podczas której kobiety opasywały się gałązkami bylicy a następnie wrzucały je do ognia lub wieszały nad drzwiami i oknami , co miało odpędzać zło.

Boże drzewko już w czasach starożytnych znalazło zastosowanie lecznicze min;do gojenia ran ,robiono z niego naturalne balsamy oraz wykorzystywano do wypędzania z domu robactwa(roślina zawiera olejek eteryczny o intensywnym, cytrynowym zapachu). W lecznictwie naturalnym jako surowiec wykorzystuje się liście rośliny. Liście są sino-zielone od spodu szare owłosione o zapachu przypominającym cytrynę i gorzkim posmaku. Bylica boże drzewko stosowana była do zwalczania pasożytów przewodu pokarmowego(np. owsiki). Ziele bylicy dzięki składnikom (gorczycy,kumaryny,alkaloidu abrotyny) wzmaga wydzielanie soków żołądkowych oraz zwiększa wydzielanie żółci. Posiada właściwości lekko ściągające i przeciwzapalne co pomaga w leczeniu nieżytów układu pokarmowego. Leczy owrzodzenia jelita grubego oraz słabo nasilone biegunki. Napar z bylicy bożego drzewka stosuje się jako środek moczopędny. W lecznictwie ludowym stosowano kąpiele z kłącze ziela w padaczce lub na wzmocnienie układu nerwowego. Napary z ziela używane są do przemywania trudno gojących się ran,owrzodzeń,w chorobach gardła, i krtani jako środek antyseptyczny.

Preparaty zawierające wyciągi z bylicy nie mogą przyjmować kobiety w ciąży i karmiące.