Tarczownica islandzka zwana często mchem islandzkim lub porostem,pokrywa skały ,rośnie gromadnie w suchych lasach. W miejscach, gdzie występuje jako jedyna okrywa gleby,roślina objęta jest ochrona. Tarczownica jest to nadziemny porost , który osiąga wysokość 5-10 cm. Plecha (część zewnętrzna rośliny) jest szeroka,na brzegach podwinięta, szorstka i owłosiona. Występuje w kolorze zielonym lub brunatnym.
W lecznictwie stosuje się suszoną plechę rośliny. Plecha zawiera śluzy, gorycze (np. kwasy porostowe), trochę jodu i witaminy A. Surowiec zbiera się w pogodne dni od późnej wiosny do wczesnej jesieni. Preparaty z tarczownicy islandzkiej wykazują działanie przeciwzapalne, bakteriobójcze, odżywcze, wzmacniające, przeciwwymiotnie i mlekopędne. Pomocna w w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, działa wykrztuśnie,przeciwkaszlowe, nieżytach oskrzeli i płuc oraz gruźlicy. Tarczownica hamuje rozwój drobnoustrojów chorobotwórczych, działa osłonowo na błonę śluzową żołądka i przełyku. Działa korzystnie na układ pokarmowy, poprawia proces trawienny, reguluje przemianę materii, poprawia apetyt. Preparaty z rośliny leczą wrzody żołądka i dwunastnicy oraz zapalenie wrzodziejące jelita grubego. Ponadto likwidują skłonność do pocenia oraz leczą schorzenia nerek i pęcherza moczowego. Zewnętrznie tarczownica islandzka stosowana jest do trudno gojących się ran, odkaża i przyśpiesza ich gojenie się. Odwar z rośliny stosuje się do płukania jamy ustnej w stanach zapalnych błon śluzowych.
Smaczna i odżywcza plecha tarczownicy jest dodawana jako jarzyna do zup, gulaszów, potraw z warzyw strączkowych, dań pieczonych i gotowanych. Roślina ta stanowi składnik diety makrobiotycznej. Z rośliny wytwarza się mąkę, z której wypieka się doskonały chleb. Można ją wykorzystać do przyrządzenia wyśmienitych past i galaretek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz