Ziele rośnie dziko na terenie prawie
całego terenu Polski poza obszarem wysokich gór. Rozpowszechnione
jest w całej Europie .północnej Azji i Północnej Ameryce.
Dawniej surowiec
do celów leczniczych pochodził z
dziko rosnącej rośliny, obecnie zakłada się uprawę w warunkach
polowych. Szczególną cechą glistnika (jaskółcze ziele )jest
występowanie w całej roślinie rurek mlecznych, wypełnionych
żółtopomarańczowym sokiem. O wartości leczniczej surowca
decyduje zawartość alkaloidów(w korzeniu i w liściach. Alkaloidy
są zlokalizowane w rurkach mlecznych, gdzie występują w postaci
soli z kwasami : chelidonowym , jabłkowym czy cytrynowym .Oprócz
alkaloidów w zielu występują: prowitamina A, kwas askorbinowy,
olejek,flawony,saponiny i garbniki. Ziele glistnika jest
wykorzystywane głównie do produkcji leków.
Ziele jest również wykorzystywane w
leczeniu naturalnym, w mieszankach ziołowych. Surowiec jak i
preparaty stosuje się jako środek rozkurczowy i przeciwbólowy .
Pomocny jest na kamicę dróg moczowych i żółciowych, schorzenia
trzustki oraz w bolesnym miesiączkowaniu. Stosuje się je w
dolegliwościach żołądka, dwunastnicy. Reguluje czynności
oddechowe, zmniejsza skurcze oskrzeli, wpływa kojąco na odruchy
pobudzające kaszel. Główny alkaloid (chelidonina)ma silne
działanie spazmolityczne, obniża napięcie mięśni gładkich(
działa na ośrodkowy układ nerwowy).
Zespół alkaloidów glistnika
wykazuje działanie żółciopędne, żółciotwórcze oraz
bakteriostatyczne fungistatyczne i przeciwrzęsistkowe. W medycynie
ludowej sok mleczny stosowano do usuwania brodawek (tzw. kurzajek ).
Przy dłuższym stosowaniu surowca z
glistnika istnieje możliwość powstania jaskry, dlatego też
kuracja glistnikiem powinna przebiegać pod kontrolą lekarską.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz