Rzepik jest rośliną mało znaną . Do
XVIII w. był bardzo popularnym surowcem leczniczym.
Rzepik należy do roślin pospolitych
, rośnie na suchych zboczach , miedzach i polanach. Skład
chemiczny rzepiku pospolitego to: garbniki, gorycze,flawonoidy,
krzemionka, witamina C, PP i związki żelaza. W medycynie ludowej do
dziś stosuje się rzepik w schorzeniach układu pokarmowego,
zwłaszcza żołądka. Garbniki działają ściągająco i
bakteriobójczo na błonę śluzowa przewodu pokarmowego. Zawartość
w zielu witaminy PP , ma korzystny wpływ czynność wpływ na
czynność żołądka, wątroby, serca oraz przynosi ulgę w
chorobie wrzodowej .Zioło w postaci naparów leczy biegunki,
niedokwaśność i lekkie zatrucia , u dzieci napary używa się po
jedzeniu.
Duży wpływ wywierają wyciągi z
rzepiku na drogi żółciowe. Granulaty (Gastrogran i Cholegran )o
działaniu żółciopędnym zawierają w składzie ziele rzepiku .
Odwary z rzepiku pospolitego są
stosowane zewnętrznie, z uwagi na jego działanie przeciwbakteryjne
i przeciwzapalne. Odwar przygotowuje się z 2 łyżek ziela,na 1
szklankę wody, całość gotować od 5 do 15 minut. Odwarem leczy
się żylakowe owrzodzenia kończyn, zapalenie żył(okłady),otarcia
naskórka i wypryski(przemywanie), oraz do płukania gardła w
stanach zapalnych( dodaje się jedną łyżeczkę miodu i
gliceryny).Odwar z ziela wykorzystuje się w garbarstwie do barwienia
wełny na piękny złoty kolor.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz