Nawłoć pospolita znana była już w
czasach starożytnych, używano jej liści zamiast herbaty. Obecnie
występuje jako roślina wieloletnia w Ameryce Północnej,Azji i
Europie (szczególnie w Polsce).W medycynie ludowej zioło występuje
pod wieloma nazwami:złota rózga lub złota dziewica(być może od
jej złocistych kwiatów),mimoza,włoć, prosiana włoć .Początkowo
uważano ją za chwast,potem jako roślinę dekoracyjną i lecznicza.
Nawłoć pospolita rośnie na łąkach, pastwiskach,na miedzach,przy
drogach,na zboczach oraz w lasach iglastych. Lecznicze właściwości
rośliny w Polsce poznaliśmy dzięki Tatarom,którzy stosowali ją
głównie jako naturalny lek moczopędny. To silne działanie
moczopędne zawdzięcza się flawonoidom. Wewnętrznie stosuje się
napar z ziela( 1 łyżeczkę ziela na szklankę wody,pije się 2-3
razy dziennie między posiłkami),który leczy prawie wszystkie
choroby układu moczowego:zapalenie kłębuszków, miedniczek
nerkowych moczowodów, zatrzymanie moczu i mieszanki ziołowe z
nawłocią na kamicę nerkową. Wszystkie wyciągi z nawłoci (dzięki
garbnikom) posiadają właściwości ściągające i uszczelniające
naczynia włosowate. Poprawiają ukrwienie kończyn dolnych i lecza
małe krwawienia jelitowe oraz schorzenia układu pokarmowego. Leczą
nieżyty żołądka , wrzody zatrzymują biegunkę. Odwar z nawłoci
podawany jest w przypadku nadmiernej fermentacji jelitowej .
Z nawłoci sporządza się płyn do
płukania gardła ,krtani i jamy ustnej. Odwary z ziela są polecane
jako składnik okładów przyśpieszających proces gojenia się
ran, owrzodzeń i skórnych wykwitów.
Lecznicze właściwości nawłoci
pospolitej zwiększają w mieszankach inne zioła: liście
brzozy,brusznicy,ziele bratka i owoc jałowca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz